دانلود پایان نامه - تحقیق- مقاله - پروژه

تجدید ارائه و رشد شرکت

به‌طور خلاصه در مورد دلایل رابطه بین تجدید ارائه و رشد شرکت، می‌توان استدلال‌های زیر را بیان کرد.

1. تجدید ارائه می‌تواند توانایی شرکت را در تأمین مالی خارجی با هزینه‌ پایین به تأخیر اندازد. ناتوانی در دسترسی به تأمین مالی خارجی با هزینه‌ پایین می‌تواند سرمایه‌گذاری‌های شرکت را محدود کند و موجب کاهش رشد شرکت، مخصوصاً رشد خارجی شود (البرینگ و همکاران، 2013).
2. تجدید ارائه می‌تواند موجب تخریبِ روابط قراردادی مانند روابط میان شرکت و تأمین‌کنندگان و مشتریانش شود (کارپوف و همکاران، 2008). تا حدی، این امر به‌عنوان تأثیرات منفیِ تجدید ارائه بر شهرت و اعتبار شرکت دیده می‌شود و جریان نقدی شرکت را کاهش می‌دهد. هم‌چنین این کاهشِ در جریان نقدی شرکت می‌تواند بر رشد شرکت، به ویژه رشد داخلی شرکت تأثیر منفی داشته باشد. (البرینگ و همکاران، 2013).
3. فرض می‌شود که تجدید ارائه منجر به بازبینی اعتماد به جریان‌های نقدی آینده‌ شرکت می‌شود. گراهام و همکاران (46:2008) بیان می‌کنند که تجدید ارائه اعداد مالی تاریخی را تغییر دهد، بنابراین پیش‌بینی‌های که به این اعداد مبتنی هستند را دچار تغییر می‌کند. با این فرض که اکثریت تجدید ارائه‌ها سودها را کاهش می‌دهند، تجدید ارائه می‌تواند بر قابلیت شرکت در فراهم کردن وجوه خارجی تأثیر منفی داشته باشد چرا که تجدید ارائه بدین معنی است که شرکت در شرایط بدتری از آنچه تصورِ آن می‌رفت قرار دارد.
4. تجدید ارائه مورد اعتماد بودن گزارشگری مالی شرکت را با عدم اطمینان مواجه می‌کند، زیرا تجدید ارائه سرمایه‌گذاران را از این امر آگاه می‌کند که آن‌ها از اطلاعات نادرستی درباره‌ی ارزش شرکت استفاده می‌کرده‌اند (کارپوفو همکاران،596،2008). در نتیجه تجدید ارائه می‌تواند باعث شود که سرمایه‌گذاران دیگر جنبه‌های عملیات و عملکرد گزارشگری شرکت را زیر سؤال ببرند (گراهام و همکاران،2008).
5. درآمد حاصل از فروش کالا و خدمات، مرکز ثقل توانایی شرکت برای رشد و پیشرفت است. چنانچه شرکتی درآمد دوره‌های گذشته خود را بیش از میزان واقعی گزارش نماید، نه‌تنها عملکرد گذشته آن اغراق‌آمیز بوده است بلکه ممکن است رشد آینده شرکت نیز متزل شود. به‌بیان‌دیگر، از منظر سرمایه‌گذاران، در خصوص روند آتی شرکت ابهام ایجاد خواهد شد. لذا، نگرانی سرمایه‌گذاران پیرامون رشد آتی شرکت باعث تجدیدنظر در ارزش شرکت خواهد شد که به‌صورت تقلیل ارزش ظاهر خواهد شد (کراس و همکاران، 2004).
6. درنهایت اینکه تجدید ارائه می‌تواند منجر به مسائل دادخواهی شود که این امر می‌تواند چشم‌انداز آینده‌ شرکت را بدتر کند (پالمرس و شو، 2004). به نوبه‌ی خود این مسئله می‌تواند شرکت را از دست‌یابی به تأمین مالی خارجی با هزینه‌ پایین به تأخیر اندازد.

آشنایی با فرآیندهای تولید و انواع آن

فرآیند تولید سازمان همواره از اجزایی تشکیل شده است که با کنار هم قرار گرفتن یکدیگر فرآیند تولید” را شکل می‌دهند. ارائه طرحی برای کنار هم قرار دادن اجزای فرآیند تولید را طراحی فرآیند تولید” گویند. از آنجایی که فعالیت اصلی یک کارخانه، تولید محصول است؛ بنابراین چگونگی عملکرد فرآیند تولید، برای یک کارخانه عامل اساسی و حیاتی محسوب می‌شود. فرآیند تولید باید به گونه‌ای طراحی گردد که علاوه ‌بر اثربخش و کارا بودن با امکانات سازمان و نیازهای محصول نیز مطابقت داشته باشد. بنابراین طراحان فرآیند تولید باید با شناخت دقیق انواع طرح‌ها و با توجه به اهداف سازمان و توانایی‌ها و امکانات موجود، طرح موردنیاز خود را بیایند و فرآیند تولید را بر طبق آن شکل دهند. به‌طور کلی فرآیند تولید را می‌توان به دو فرآیند تولید پیوسته و غیر پیوسته دسته‌بندی نمود:

1. فرآیند تولید پیوسته: در این نوع فرآیند ایستگاه‌های کاری به‌طور متوالی براساس مراحل انجام فعالیت بر روی محصول کنار یکدیگر قرار می‌گیرند. به‌طوری که هر ایستگاه کاری فعالیت ایستگاه قبلی را تکمیل می‌کند. بنابراین، فعالیت‌های هر ایستگاه تخصصی هست و درصورت از کار افتادن یک ایستگاه، کل خط تولید متوقف می‌شود. در این سیستم مواد اولیه وارد اولین ایستگاه شده به‌ترتیب در ایستگاه‌ها به‌طور متوالی کامل‌تر می‌شود و درنهایت به محصول تکمیل شده تبدیل می‌شود. حجم تولید بالا و تنوع کم محصولات از ویژگی‌های این نوع فرآیند است.
2. فرآیند تولید غیر پیوسته: در این نوع فرآیند بین ایستگاه‌های کاری توالی خاصی وجود ندارد و ایستگاه‌ها به تفکیک و بصورت مجزا در کنار یکدیگر قرار گرفته‌اند و هر محصول با توجه به فرآیند موردنیاز خود مسیر خاصی را طی می‌نماید. به‌دلیل عمومی‌بودن ماشین‌آلات و تجهیزات می‌توان محصولات مختلفی را مطابق نیاز مشتری تولید نمود.]12[

در فرآیندهای تولیدی غیر پیوسته با محدودیتی بنام ظرفیت انبارهای میانگیر مواجه هستیم. انبار میانگیر چیست و چه ویژگی‌ای دارد؟ در ادامه به این پرسش، جواب‌ داده خواهد شد:

پردازش کارها در هر فرآیند تولیدی می‌تواند با مجموعه‌ای از بایدها و نبایدها مواجه باشد. این بایدها و نبایدها که در علم تصمیم‌گیری محدودیت” نامیده می‌شوند، به شکل‌های گوناگونی در مسائل زمان‌بندی عملیات بروز می‌نمایند. این محدودیت‌ها معمولاً وابسته به ساختار فرآیند تولید هستند. ]6[

یکی از محدودیت‌های وابسته به ساختار تولید، محدودیت مربوط به انبارهای میانگیر و خطوط انتظار است. در بسیاری از سیستم‌های تولیدی به‌ویژه سیستم‌هایی که محصولات را به‌صورت فله‌ای و انبوه تولید می‌نمایند، این محدودیت به چشم می‌خورد. ظرفیت انبارهای میانگیر که بین هر دو مرحله از فرآیند وجود دارد، محدود است و در صورت پُر بودن انبارهای میانگیر، فعالیت قبل از انبار بلوکه^[1] (متوقف) می‌شود. شروع مجدد این عملیات تا زمان محیا شدن ظرفیت در انبار میانگیر به تعویق می‌افتد. در شکل 2-2 ساختار این‌گونه خطوط تولید نشان داده شده است. در این شکل دایره‌ها نشان‌دهنده ماشین‌آلات و مثلث‌ها نشان‌دهنده انبارهای میانگیر هستند.]6[

[1]  –Blocking

در زمینه سیستم‌های تولیدی و مدیریت تولید، مسائل و موضوعاتی مطرح می‌شود که برای حل آن‌ها از روش‌های متفاوتی استفاده می‌شود. یکی از این‌گونه مسائل که در فرآیند تولید انبوه گسسته رخ می‌دهد، برنامه‌ریزی جهت تعیین ظرفیت انبارهای میانگیر است. عمدتاً، برای حل این‌چنین مسائلی از بهینه‌سازی شبیه‌سازی استفاده می‌شود.]6[